Verbum

адзіно́кі, ✂.

1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

   • А. дуб.

2. Які не мае сям’і, блізкіх.

   • А. чалавек.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

   • Адзінокая старасць.

|| наз. адзінокасць, ✂.

адзіно́та, ✂, ж.

1. Адасобленасць у выніку страты родных, блізкіх і жаданне пабыць асобна ад іншых.

   • Жыць на адзіноце.

2. Бязлюднасць, сіратлівасць.

   • Адзінотай веяла з палёў.

3. Стан адзінокага чалавека; адзіноцтва.

   • Пачуццё адзіноты.

адзіно́цтва, ✂, н.

Тое, што адзінота.

• Застацца ў адзіноцтве.

адзіно́чка, ✂, м.; ✂, ж..

1. Чалавек, які жыве, працуе адзін, без удзелу, без дапамогі іншых.

   • Саматужнік-а.
   • Маці-а. (жанчына, якая самастойна выхоўвае пазашлюбнае дзіця).

2. ж. Камера на аднаго зняволенага.

   • Пасадзіць у адзіночку.

З. ж. Гоначная лодка з адным весляром.

• Байдарка-а.

адзіночналі́кавы, ✂.

• адзіночналікавы назоўнік — які ўжываецца толькі ў форме адзіночнага ліку, напр. хаўрус, туга, сорам, серабро.

адзіно́чны, ✂.

1. Які дзейнічае без дапамогі іншых або выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі іншых.

   • А. палёт.

2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго, для знаходжання ў ізаляцыі ад іншых.

   • Адзіночная камера.

3. Асобны, адзінкавы, выпадковы.

   • А. выстрал.

○

• Адзіночны лік — граматычная катэгорыя, якая паказвае, што прадмет прадстаўлены ў колькасці, роўнай аднаму.

адзі́нства, ✂, н.

1. Агульнасць, поўнае падабенства.

   • А. думкі.
   • А. поглядаў.

2. Цэльнасць, згуртаванасць.

   • А. народа.

3. Непарыўнасць, узаемная сувязь.

   • А. тэорыі і практыкі.
   • А. формы і зместу.

адзі́ны, ✂.

1. Толькі адзін.

   • А. сын.
   • Адзіная радасць.

2. Цэлы, непадзельны, з’яднаны.

   • Адзінае цэлае.
   • А. парыў.
   • А. фронт.

3. Агульны для ўсіх, аднолькавы.

   • А. лёс.

адзічэ́лы, ✂.

1. Які стаў дзікім, здзічэў.

   • А. кот.
   • А. сад.

2. перан. Які выражае дзікасць.

   • А. выгляд.
   • А. позірк.

|| наз. адзічэласць, ✂.

адзна́ка, ✂, ж.

1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.

   • А. на карце.
   • А. ў дакументах.

2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.

   • Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.

3. Рыса, якой асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.

   • Індывідуальная а. птушкі.

4. Абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.

   • Атрымаць выдатную адзнаку.

5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.

   • Дыплом з адзнакай.