адзіночналі́кавы,
адзіночналікавы назоўнік — які ўжываецца толькі ў форме адзіночнага ліку,
напр. хаўрус, туга, сорам, серабро.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
адзіночналі́кавы,
адзіночналікавы назоўнік — які ўжываецца толькі ў форме адзіночнага ліку,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)