Verbum

адубе́лы, ✂ (разм.).

1. Які адубеў, змёрз, загінуў.

2. Які стаў нягнуткім ад холаду; скарчанелы.

   • Адубелыя рукі.

3. Каляны, цвёрды ад вады, марозу.

   • А. плашч.

|| наз. адубеласць, ✂.

адубе́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Змерзнуць на холадзе.

   • Адубеў на марозе.

2. Стаць нягнуткім, страціць здольнасць варушыцца.

   • Рукі адубелі.

3. Памерці.

   • Можна а. у дарозе.

адубяне́лы, ✂ (разм.).

Тое, што і адубелы.

• Адубянелая вопратка.

|| наз. адубянеласць, ✂.

адубяне́ць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і адубець.

• А. на холадзе.

адува́нчык, ✂, м.

Расліна сямейства складанакветных з малочным сокам, жоўтымі кветкамі і пушыстым насеннем, якое разносіцца ветрам; дзьмухавец.

• Раслі каля дарогі адуванчыкі.

аду́жаць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і асіліць.

• А. ворага.
• А. хваробу.

|| незак. адужваць, ✂.

адужэ́лы, ✂.

Які стаў дужэйшым; які паправіўся пасля хваробы.

адужэ́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Набрацца сілы, ачуняць пасля хваробы.

2. перан. Пабагацець.

   • Змяніўся, адужэў калгас.

адукава́ны, ✂.

Які мае адукацыю, рознабаковыя веды.

• А. чалавек.

|| наз. адукаванасць, ✂.

адукава́ць, ✂; зак.

Даць каму-н. адукацыю, навучыць, выхаваць.

• А. дзяцей.

|| незак. адукоўваць, ✂.

|| наз. адукоўванне, ✂.