Verbum

анабіёз, ✂, м. (спец.).

Рэзкае зніжэнне жыццёвых працэсаў у арганізме з наступным аднаўленнем іх пры спрыяльных умовах.

|| прым. анабіятычны, ✂ і анабіёзны, ✂.

ана́гр, ✂, м.

Дзікі асёл, які водзіцца ў Пярэдняй, Сярэдняй і Цэнтральнай Азіі.

|| прым. анагравы, ✂.

анако́нда, ✂, ж.

Вельмі вялікіх памераў змяя сямейства ўдаваў, якая жыве па берагах рэк, азёр Паўднёвай Амерыкі.

|| прым. анакондавы, ✂.

ана́лаг, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што з’яўляецца падабенствам чаго-н., адпаведнасцю з чым-н.

|| прым. аналагавы, ✂.

аналагі́чны, ✂.

Падобны, такі ж.

• А. выпадак.

|| наз. аналагічнасць, ✂.

ана́ліз, ✂, м.

1. Метад навуковага даследавання шляхам разгляду асобных бакоў, уласцівасцей, састаўных частак чаго-н. і проціл. сінтэз.

2. Усебаковы разбор, разгляд чаго-н.

   • А. новага рамана.

3. Вызначэнне саставу рэчыва.

   • А. крыві.
   • Хімічны а.

○

• Аналіз матэматычны — адзін з раздзелаў вышэйшай матэматыкі.

|| прым. аналітычны, ✂.

• А. розум (схільны да аналізу).
• А. метад.

аналізава́ць, ✂; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) аналіз (у 1 і 2 знач.) чаго-н.

• А. мастацкі твор.

|| зак. прааналізаваць, ✂.

аналі́тык, ✂, м.

1. Той, хто мае схільнасць да аналітычных разважанняў, умее добра аналізаваць што-н.

2. Спецыяліст, які займаецца аналізам (у 1 і 3 знач.).

   • Палітычны а.
   • Хімік-а.

анало́гія, ✂, ж. (кніжн.).

Падабенства ў якіх-н. адносінах паміж прадметамі, з’явамі і паняццямі. Правесці аналогію паміж з’явамі.

• Поўная а.

анало́й, ✂, м.

Высокі столік з пакатым верхам, на які ў царкве кладуць кнігі, абразы і іншыя прадметы.

|| прым. аналойны, ✂.