Verbum

ану́, выкл. (разм.).

1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.

   • Ану, за косы ды на лугі!

2. Адпаведнае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.

   • Ану цябе, Максім!

анулява́ць, ✂; зак. і незак.

Аб’явіць (-яўляць) несапраўдным, скасаваць (касаваць).

• А. дагавор.

|| наз. ануляванне, ✂ і ануляцыя, ✂.

ану́ча, ✂, ж.

1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).

   • А. для мыцця падлогі.

2. Парванае, паношанае, старое адзенне (разм.).

   • Сабралася многа розных ануч.

3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.

4. мн. Пра ўборы, строі (разм. неадабр.).

   • Яна толькі і думае пра анучы.

5. перан. Бязвольны, бесхарактарны чалавек.

   • А., а не хлапец.

|| памянш. анучка, ✂.

|| прым. анучны, ✂.

ану́чніца, ✂, ж.

1. Жанчына, якая цікавіцца толькі ўборамі, анучамі (у 4 знач.; разм. неадабр.).

2. Скупшчыца ануч, рыззя (уст.).

|| м. анучнік, ✂.

ану́чына, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і ануча (у 1, 2 і 3 знач.).