ану́ча, , ж.

  1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).

    • А. для мыцця падлогі.
  2. Парванае, паношанае, старое адзенне (разм.).

    • Сабралася многа розных ануч.
  3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.

  4. мн. Пра ўборы, строі (разм. неадабр.).

    • Яна толькі і думае пра анучы.
  5. перан. Бязвольны, бесхарактарны чалавек.

    • А., а не хлапец.

|| памянш. анучка, .

|| прым. анучны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)