ану́, выкл. (разм.).

  1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.

    • Ану, за косы ды на лугі!

  2. Адпаведнае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.

    • Ану цябе, Максім!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)