Verbum

ас, ✂, м.

Выдатны лётчык, майстар паветранага бою.

• Лётчыкі-асы.
• Ас у сваёй справе (перан. вялікі майстар сваёй справы).

а́са, ✂, ж.

Перапончатакрылае насякомае з джалам.

• Асой у вочы кідацца.

|| прым. асіны, ✂.

• Асінае гняздо (таксама перан. пра зборышча шкодных людзей, ворагаў і пад.).

асабі́сты, ✂.

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы. Асабістая бібліятэка.

   • Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

   • Асабістая крыўда.
   • Асабістае шчасце.
   • Спалучэнне асабістага (наз.) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

   • А. прыклад.
   • Асабістая ініцыятыва.

асаблі́васць, ✂, ж.

Характэрная прымета, адметная якасць, уласцівасць каго-, чаго-н.

• А. дзіцячага характару.
• Асаблівасці правапісу беларускай мовы.

асаблі́вы, ✂.

Адметны, не такі, як усе; больш значны, чым звычайна.

• Асаблівае старанне.

асабня́к, ✂, м.

Добраўпарадкаваны дом гарадскога тыпу, прызначаны для адной сям’і.

асабо́вы, ✂.

1. гл. асоба.

2. Які мае адносіны да пэўнай асобы, пэўных асоб.

   • А. рахунак (рахунак у банку, адкрыты на імя пэўнай асобы).
   • Асабовая справа (папка з дакументамі якой-н. асобы, што працуе ў пэўнай установе).
   • А. склад, састаў (рабочыя, служачыя якой-н. установы, вайсковай часці і пад.).

асаве́лы, ✂ (разм.).

Напаўсонны, расслаблены, напаўпрытомны.

• Асавелыя вочы.

|| наз. асавеласць, ✂.

асаве́ць, ✂; зак. (разм.).

Стаць санлівым, расслабленым.

асаві́к, ✂, м. (абл.).

Падасінавік.

• Кош асавікоў.