Verbum

асмакава́ць, ✂; зак.

Тое, што і абсмакаваць.

асма́лак, ✂, м.

Кавалак абвугленага, абсмаленага дрэва, галавешка.

|| прым. асмалкавы, ✂.

асмалі́цца, ✂; зак.

Абгарэць крыху, апаліць сабе скуру, валасы, адзенне і пад.

• А. каля агню.

|| незак. асмальвацца, ✂.

асме́ліцца, ✂; зак.

Адважыцца што-н. зрабіць, сказаць і пад.

• А. на рашучы ўчынак.
• А. сказаць.

|| незак. асмельвацца, ✂.

асму́глы, ✂.

1. Тое, што і смуглы; загарэлы.

   • А. твар.
   • Асмуглыя рукі.

2. Тое, што і асмужаны (у 1 знач.).

   • А. лес.
   • Асмуглае неба.

|| наз. асмугласць, ✂.

асму́жаны, ✂.

1. Туманны, імглісты; пакрыты смугой.

   • Асмужаныя далі.

2. Абпалены сонцам; абветраны, загарэлы.

   • А. твар.

асмужы́ць, ✂; зак.

1. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

   • Дым пажару асмужыў неба.

2. Абветрыць, абпаліць сонцам.

   • Асмужыў вецер рукі, твар.

асмя́глы, ✂.

Сухі, перасохлы; які страціў вільготнасць.

• Асмяглая зямля.
• Асмяглыя вусны.

|| наз. асмягласць, ✂.

асмя́гнуць, ✂; зак.

Перасохнуць, страціць вільготнасць; прывянуць ад гарачыні (аб раслінах).

• А. на сонцы.
• Вусны асмяглі ад смагі.

асмяле́лы, ✂.

Які стаў смелым, набраўся смеласці, адвагі.