Verbum

асе́дзецца, ✂; зак. (разм.).

Надоўга застацца на адным месцы, прывыкнуць да яго.

|| незак. аседжвацца, ✂.

асе́ліца, ✂, ж.

Наваколле сядзібы.

асе́лішча, ✂, н. (абл.).

1. Месца, занятае будынкамі, садам, агародам; сядзіба.

2. Прытулак; месца жыхарства.

асе́лы, ✂.

1. Які зляжаўся, асеў, ушчыльніўся.

   • А. снег.
   • А. грунт.

2. Які апусціўся, асеў, апаў.

   • А. пыл.
   • Аселая муць.

3. Які жыве пастаянна на адным месцы; проціл. вандроўны.

   • Аселае насельніцтва.

|| наз. аселасць, ✂.

асемяні́ць, ✂; зак. (спец.).

Штучна апладніць.

|| незак. асемяняць, ✂.

|| наз. асемяненне, ✂.

асеніза́тар, ✂, м.

Работнік па асенізацыі.

асеніза́цыя, ✂, ж.

Сістэма санітарных мерапрыемстваў і прыстасаванняў для выдалення і абясшкоджвання вадкіх нечыстот.

|| прым. асенізацыйны, ✂.

асе́птыка, ✂, ж. (спец.).

Засцярога ад заражэння пры аперацыях, пры лячэнні ран.

|| прым. асептычны, ✂.

асе́сці, ✂; зак.

1. Апусціцца, паглыбіцца ў зямлю.

   • Сцены дома аселі.
   • Снег за ноч асеў.

2. Апусціцца слоем.

   • Муць асела на дно.

3. Перастаць лётаць, сесці на што-н. (пра пчол, птушак і пад.).

   • Рой пчол асеў.

4. Пасяліцца на пастаяннае жыхарства.

   • Сям’я асела ў вёсцы.
   • Радкі верша аселі ў памяці (перан. затрымаліся, замацаваліся).

5. Страціць сілу, паслабець.

   • Голас неяк асеў, прагучаў ціха.

6. перан. Пасля ўзбуджэння аціхнуць, спыніць актыўную дзейнасць.

   • Чалавек змоўк, неяк асеў.

|| незак. асядаць, ✂.

|| наз. асяданне, ✂.

асе́тр, ✂, м.

Буйная прамысловая рыба, каштоўная сваім мясам і ікрой.

|| прым. асятровы, ✂.

• Сямейства асятровых (наз.).
• Асятровая ікра.