Verbum

асе́сці, ✂; зак.

1. Апусціцца, паглыбіцца ў зямлю.

   • Сцены дома аселі.
   • Снег за ноч асеў.

2. Апусціцца слоем.

   • Муць асела на дно.

3. Перастаць лётаць, сесці на што-н. (пра пчол, птушак і пад.).

   • Рой пчол асеў.

4. Пасяліцца на пастаяннае жыхарства.

   • Сям’я асела ў вёсцы.
   • Радкі верша аселі ў памяці (перан. затрымаліся, замацаваліся).

5. Страціць сілу, паслабець.

   • Голас неяк асеў, прагучаў ціха.

6. перан. Пасля ўзбуджэння аціхнуць, спыніць актыўную дзейнасць.

   • Чалавек змоўк, неяк асеў.

|| незак. асядаць, ✂.

|| наз. асяданне, ✂.