Verbum

аснава́цца, ✂; зак.

Тое, што і заснавацца (у 1 знач.).

|| незак. асноўвацца, ✂.

аснава́ць, ✂; зак.

1. Зрабіць аснову тканіны.

2. Закласці, паставіць, пачаць будаваць што-н.

   • А. хату.

3. перан. Тое, што і заснаваць? (у 2 знач.).

|| незак. асноўваць, ✂.

асна́стка, ✂, ж.

1. гл. аснасціць.

2. Снасці, прылады, якімі абсталявана судна, такелаж.

   • Карабельная а.

3. Тое, што і аснашчэнне (спец.).

   • А. станкоў.

асна́сціць, ✂; зак.

1. Абсталяваць снасцямі.

   • А. судна.

2. перан. Забяспечыць усімі неабходнымі тэхнічнымі сродкамі.

   • А. народную гаспадарку.

|| незак. аснашчаць, ✂ і аснашчваць, ✂.

|| наз. аснашчэнне, ✂ і аснастка, ✂.

асна́шчанасць, ✂, ж.

Наяўнасць аснашчэння.

• Тэхнічная а. арміі.

аснашчэ́нне, ✂, н.

Сукупнасць сродкаў, якімі што-н. аснашчана.

• А. рыбалоўнага судна.

асно́ва, ✂, ж.

1. Апорная частка прадмета, каркас, на якім трымаюцца астатнія часткі.

   • А. машыны.

2. Ніжняя частка якога-н. прадмета або збудавання, падмурак.

   • Бетонная а.

3. перан. Пачатак, узор, тое галоўнае, на чым будуецца што-н., што з’яўляецца сутнасцю чаго-н.

   • Эканамічная а. сацыяльнага ладу.

4. мн. Зыходныя, галоўныя палажэнні якой-н. навукі, тэорыі і пад.

   • Асновы агратэхнікі.
   • Эстэтычныя асновы паэзіі.

5. Падоўжныя ніткі ў тканіне.

   • А. палатна.

6. У граматыцы: уся частка слова да канчатка.

   • А. слова.

◊

• На аснове чаго — зыходзячы з чаго-н., на падставе чаго-н.

• Ляжаць (быць) на аснове чаго — быць асноўным у чым-н.

• Класці (пакласці) у аснову што, браць за аснову што — браць (узяць) у якасці галоўнага, асноўнага.

|| прым. асноўны, ✂.

асноватво́рны, ✂.

Які ляжыць у аснове, бярэцца за аснову чаго-н., галоўны.

• Асноватворныя навуковыя працы.

асно́ўны, ✂.

Найбольш важны, галоўны.

• А. закон (канстытуцыя).
• Асноўная работа.

◊

• У асноўным — у галоўным, у агульных рысах.