Verbum

ат, выкл.

1. Пры перадачы рашучасці, адчаю.

   • — Ат, усё роўна!

2. Пры перадачы бестурботнасці.

   • — Ат, што пра тое казаць.

3. Пры выказванні нязгоды, адмаўлення.

   • — Ат, не крывіце душой.

4. Пры выказванні прыкрасці, незадаволенасці.

   • — Ат, знайшлі каго слухаць!

ата́барыцца, ✂; зак. (разм.).

Уладкавацца дзе-н., размясціцца.

• Атабарыліся за лесам, абжыліся.

|| незак. атабарвацца, ✂.

ата́ва, ✂, ж.

Трава, што вырасла Ў той жа год на месцы скошанай.

|| прым. атаўны, ✂.

атава́рыцца, ✂; зак. (разм.).

Атрымаць належны тавар, а таксама ўвогуле купіць што-н.

|| незак. атаварвацца, ✂.

атава́рыць, ✂; зак. (спец.).

Выдаць ці атрымаць тавар (як выкананне якога-н. абавязацельства).

|| незак. атаварваць, ✂.

атаві́зм, ✂, м.

Праяўленне ў патомкаў прыкмет, што былі ўласцівы яго аддаленым продкам (звычайна пра з’явы выраджэння, ненармальнасці).

|| прым. атавістычны, ✂.

• Атавістычныя праяўленні.

ата́ка, ✂, ж.

1. Імклівы напад войск на праціўніка.

   • Адбіць атаку.

2. перан. Рашучы наступ (у спрэчцы, у гульні і пад.).

атакава́ць, ✂; зак. і незак.

Пайсці (ісці) у атаку.

• А. праціўніка.

а́там, ✂, м.

Найдрабнейшая часцінка хімічнага элемента, якая складаецца 3 ядра і электронаў.

• А. кіслароду.
• Расшчапленне атама.

|| прым. атамны, ✂ і атамарны, ✂.

• Атамная вага.
• Атамная энергія.
• Атамная бомба.
• Атамная электрастанцыя.
• Атамнае ядро.
• Атамарны кісларод.

атама́н, ✂, м.

1. Ваенна-адміністрацыйная пасада ў казацкіх абласцях і войсках.

   • Казацкі а.
   • Цярпі, казак, атаманам будзеш (прымаўка).

2. перан. Важак якой-н. банды, шайкі і пад.

   • А. разбойнікаў.

|| прым. атаманскі, ✂.