Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

атра́д, , м.

  1. Спецыяльная вайсковая група.

    • А. маракоў.
  2. Група людзей, аб’яднаных для сумеснай дзейнасці.

    • Санітарны а.
  3. У сістэматыцы жывёл: падраздзел класа.

    • А. грызуноў.

|| прым. атрадны, .

атракцыён, , м.

  1. Эфектны цыркавы або эстрадны нумар.

  2. Устройства для забаў у месцах масавых гулянняў, напр., каруселі, гушкалкі і пад.

|| прым. атракцыённы, .

атра́мант, , м. (уст.).

Тое, што і чарніла.

атрапа́ць, ; зак.

Тое, што і абтрапаць.

|| незак. атрэпваць, .

атрафі́раваны, (кніжн.).

Які атрафіраваўся, страціў жыццяздольнасць.

  • А. орган.

атрафі́равацца, ; зак. і незак. (кніжн.).

Падвергнуцца (-вяргацца) атрафіі.

  • Атрафіраваліся мышцы.

атрафі́я, , ж.

Страта жыццяздольнасці, знясіленне, змяншэнне якога-н. органа.

  • А. мышцы.
  • А. сумлення (перан.).

атрусі́цца, ; зак.

Нарадзіць трусянят (пра труску).

атру́та, , ж.

Ядавітае рэчыва.

  • А. для мух.

атру́тны, .

Які выклікае атручэнне, ядавіты.

  • Атрутнае рэчыва.