атама́н, ✂, м.

  1. Ваенна-адміністрацыйная пасада ў казацкіх абласцях і войсках.

    • Казацкі а.
    • Цярпі, казак, атаманам будзеш (прымаўка).

  2. перан. Важак якой-н. банды, шайкі і пад.

    • А. разбойнікаў.

|| прым. атаманскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)