Verbum

асуджа́льны, ✂.

Які асуджае.

• А. позірк.

асуджэ́нне, ✂, н.

1. гл. асудзіць.

2. Неадабральнае меркаванне, ганьбаванне, вымова.

   • У яго голасе чулася а.

асудзі́ць, ✂; зак.

1. Пакараць, вынесці абвінаваўчы прыгавор.

   • А. злачынцаў.

2. Выказаць неадабрэнне, прызнаць заганным, ганебным.

   • Усе асудзілі яго ўчынак.

3. перан., на што. Аддаць, пакінуць на волю лёсу (высок.).

   • А. на голад.

|| незак. асуджаць, ✂ і асуджваць, ✂.

|| наз. асуджэнне, ✂.

асу́нуцца, ✂; зак.

1. Апаўзці, асесці.

   • Грунт асунуўся.

2. Паволі апусціцца, зваліцца.

   • Чалавек асунуўся на зямлю ад слабасці.

3. перан. Схуднець, змарнець.

   • Ён з выгляду пастарэў, асунуўся.

|| незак. асоўвацца, ✂.

асу́нуць, ✂; зак.

Ссунуць уніз, абваліць.

• А. грунт.

|| незак. асоўваць, ✂.

асуча́сніць, ✂; зак.

Зрабіць такім, які больш адпавядаў бы духу сучаснасці.

• А. спектакль.

|| незак. асучасніваць, ✂.

асу́шак, ✂, м.

Край булкі свежага хлеба або сухі кавалак хлеба.

асуша́льны, ✂.

Які служыць для асушэння.

• А. канал.

асушы́ць, ✂; зак.

1. Зрабіць сухім.

   • А. балота.
   • А. вочы (перастаць плакаць; высок.).
   • А. слёзы каму-н. (суцешыць; высок.).

2. Выпіць тое, што змяшчаецца, знаходзіцца ў чым-н. (разм.).

   • А. бакал.

|| незак. асушваць, ✂ і асушаць, ✂.

|| наз. асушэнне, ✂ і асушка, ✂.

|| прым. асушальны, ✂.

• Асушальныя работы.