асуджэ́нне, ✂, н.

  1. гл. асудзіць.

  2. Неадабральнае меркаванне, ганьбаванне, вымова.

    • У яго голасе чулася а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)