Verbum

астало́п, ✂, м. (разм. лаянк.)

Дурань, балван, боўдзіла.

асталява́цца, ✂; зак. (разм.).

Пасяліцца, трывала ўладкавацца, абжыцца дзе-н.

• А. на новым месцы.

|| незак. асталёўвацца, ✂.

аста́нкі, ✂ (высок.).

Цела нябожчыка або тое, што засталося ад яго цела; прах.

аста́так, ✂, м.

1. Частка чаго-н., якая засталася як лішак; рэшта.

   • А. матэрыі.
   • Астаткі абеду.

2. мн. Тое, што яшчэ збераглося, уцалела.

   • Расло некалькі бяроз — астаткі даўнейшых прысад.

3. мн. Адходы якога-н. вытворчага працэсу.

   • Нафтавыя астаткі.

4. Апошняя частка, астача чаго-н.

   • А. жыцця.

◊

• Да (без) астатку — поўнасцю, цалкам.

|| прым. астаткавы, ✂.

аста́тні, ✂.

Які яшчэ астаўся ў наяўнасці звыш дадзенага; іншы, апошні.

• Узяць астатнія рэчы.
• Хутка падышлі і астатнія (наз.).
• З астатніх сіл стараўся.

аста́цца, ✂; зак.

Тое, што і застацца.

◊

• Астацца без рук (разм.) — знемагчыся ад работы рукамі.

• Астацца з носам (разм.) — пацярпець няўдачу.

• Астацца ў дурнях (разм.) — аказацца падманутым.

• Астацца ў адной кашулі (разм.) — страціць усё ў выніку пажару.

|| незак. аставацца, ✂.

аста́ча, ✂, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

   • Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

• Без астачы — цалкам, поўнасцю.

а́стма, ✂, ж.

Прыступы задышкі ў выніку хваробы сэрца або бронхаў.

• Бранхіяльная а. (спазмы бронхаў).

|| прым. астматычны, ✂.

астма́тык, ✂, м.

Хворы на астму.

|| ж. астматычка, ✂.

асто́йлівасць, ✂, ж. (спец.).

Здольнасць судна плаваць, захоўваючы стан раўнавагі.

• А. карабля.