аста́цца, ✂; зак.

Тое, што і застацца.

◊

  • Астацца без рук (разм.) — знемагчыся ад работы рукамі.

  • Астацца з носам (разм.) — пацярпець няўдачу.

  • Астацца ў дурнях (разм.) — аказацца падманутым.

  • Астацца ў адной кашулі (разм.) — страціць усё ў выніку пажару.

|| незак. аставацца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)