астача назоўнік | жаночы род
-
Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.
-
У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.
- Шэсць дзеліцца на два без астачы.
- Без астачы — цалкам, поўнасцю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)