Verbum

асно́ва, ✂, ж.

1. Апорная частка прадмета, каркас, на якім трымаюцца астатнія часткі.

   • А. машыны.

2. Ніжняя частка якога-н. прадмета або збудавання, падмурак.

   • Бетонная а.

3. перан. Пачатак, узор, тое галоўнае, на чым будуецца што-н., што з’яўляецца сутнасцю чаго-н.

   • Эканамічная а. сацыяльнага ладу.

4. мн. Зыходныя, галоўныя палажэнні якой-н. навукі, тэорыі і пад.

   • Асновы агратэхнікі.
   • Эстэтычныя асновы паэзіі.

5. Падоўжныя ніткі ў тканіне.

   • А. палатна.

6. У граматыцы: уся частка слова да канчатка.

   • А. слова.

◊

• На аснове чаго — зыходзячы з чаго-н., на падставе чаго-н.

• Ляжаць (быць) на аснове чаго — быць асноўным у чым-н.

• Класці (пакласці) у аснову што, браць за аснову што — браць (узяць) у якасці галоўнага, асноўнага.

|| прым. асноўны, ✂.