асму́жыць, ✂; зак.

  1. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

    • Дым пажару асмужыў неба.

  2. Абветрыць, абпаліць сонцам.

    • Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)