Verbum

адмайстрава́ць, ✂; зак.

Зрабіць, выштукаваць што-н. старанна, адмыслова.

• А. скрыпку.

адмакрэ́ць, ✂; зак. (разм.).

Праняцца вільгаццю, зрабіцца мокрым.

• Адмакрэлі запалкі.

адмалаці́ць, ✂; зак.

1. Змалаціць, скончыць малаціць (разм.).

2. Адпрацаваць на малацьбе за доўг.

3. перан. Моцна набіць каго-н., адлупцаваць (разм.).

   • Адмалацілі так, што больш красці не будзе.

4. перан., што і без дапаўнення. У хуткім тэмпе, абы-як прачытаць, сказаць; адбарабаніць (разм.).

   • Адмалаціў даклад і з трыбуны далоў.

адма́лку, прысл.

З маленства, змалку.

• Прывучаць дзяцей да працы адмалку.

адмало́ць, ✂; зак.

1. Папрацаваць пэўны час, мелючы што-н.

   • А. два дні.

2. Скончыць малоць.

   • Адмалоў сваё стары млын.

адмалява́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Старанна намаляваць што-н. (алеем, фарбамі).

2. Размаляваць, пафарбаваць.

   • А. хату.

3. Скончыць займацца маляваннем.

   • Ён сваё ўжо адмаляваў.

адмаро́зіць, ✂; зак.

Моцна пашкодзіць на марозе якую-н. частку цела.

• А. вушы.

|| незак. адмарожваць, ✂.

адмата́ць, ✂; зак.

Матаючы, аддзяліць.

• А. бінт.
• А. частку нітак.

|| незак. адмотваць, ✂.

|| наз. адмотванне, ✂.

адмаўле́нне, ✂, н.

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

   • Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

   • А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

   • Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.

адмаўля́ць, ✂; незак.

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н. і абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

   • А. мастацтва.
   • А. сваю віну.

|| наз. адмаўленне, ✂.