Verbum

адкава́ць, ✂; зак.

1. што. Выкаваць.

   • А. нарог.

2. Аддзяліць што-н. прыкаванае; раскаваць.

   • А. каня.

3. Закончыць коўку.

|| незак. адкоўваць, ✂.

адкавялі́ць, ✂; зак. (разм.).

Адрэзаць вялікі кавалак чаго-н. і адкроіць.

• А. лусту хлеба.

|| незак. адкавельваць, ✂.

адка́з​¹, ✂, м.

1. Выказванне, паведамленне, выкліканыя пытаннем.

   • Атрымаць а. на пісьмо.
   • Грунтоўны а. вучня на пытанне.

2. Рэакцыя, пачуццё.

   • А. жывога арганізма на раздражненне.

3. Водгук на што-н., дзеянні, учынкі, выкліканыя чым-н.

   • У а. на страляніну танк рушыў наперад.

4. Вынік рашэння матэматычнай задачы.

   • Атрымаць правільны а.

5. Адказнасць.

   • За мір мы ўсе а. нясём.

адка́з​², ✂, м.

У выразе: да адказу (разм.) — да канца.

• Закруціць гайку да адказу.

адказа́ць, ✂; зак.

1. каму, на што і без дапаўнення.

   • Даць адказ, адазвацца.
   • А. урок.
   • А. на пісьмо.

2. чым. Паступіць якім-н. чынам у адказ на што-н.

   • А. жартам.
   • З. за каго-што і без дапаўнення.
   • Быць пакараным, панесці адказнасць за каго-, што-н.
   • А. за свой учынак.

3. Завяшчаць што-н. каму-н.

   • Ён адказаў сыну частку гаспадаркі.

|| незак. адказваць, ✂.

адка́знасць, ✂, ж.

1. гл. адказны.

2. Неабходнасць, абавязак адказваць за свае дзеянні, учынкі, быць адказным за іх.

   • Пачуццё адказнасці.
   • Крымінальная а.

адка́зны, ✂.

1. Чалавек, на якога ўскладаецца адказнасць, які адказвае за каго-, што-н.

   • А. рэдактар.
   • А. (наз.) за вечар.

2. Вельмі важны, значны.

   • Адказнае даручэнне.
   • Адказная пасада.
   • А. момант.

|| наз. адказнасць, ✂.

адка́зчык, ✂, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск.

   • Удзел у справе істца і адказчыка.

2. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што-н. (разм.).

   • Брыгадзір за ўсё а.

|| ж. адказчыца, ✂.

адказыра́ць​¹, ✂; зак. (разм.).

Прывітаць па-вайсковаму, прыклаўшы правую руку да казырка.

адказыра́ць​², ✂; зак. (разм.).

У гульні ў карты: адказаць козырам на козыр.