Verbum

адзі́нка, ✂, ж.

1. У матэматыцы: першы, найменш цэлы лік у дзесятку, а таксама яго лічбавы знак «1».

2. Самая нізкая школьная адзнака паспяховасці пры пяцібальнай сістэме.

3. Велічыня, якой вымяраюцца іншыя аднародныя велічыні.

   • Грашовая а.
   • А. сілы току.

4. Асобная самастойная частка ў складзе цэлага, асобны прадмет ці асоба ў групе падобных.

   • Гаспадарчая а.
   • Штатная а.

5. мн. Асобныя прадметы ці людзі, істоты, нямногія па ліку.

   • Такіх людзей адзінкі (вельмі мала).

○

• Адзінка захавання (спец.) — экспанат музея, экзэмпляр кнігі ў бібліятэцы.

• У музеі тысячы адзінак захавання.

адзі́нкавы, ✂.

Асобы, рэдкі, нехарактэрны.

• А. выпадак.

|| наз. адзінкавасць, ✂.

адзіно́кі, ✂.

1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

   • А. дуб.

2. Які не мае сям’і, блізкіх.

   • А. чалавек.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

   • Адзінокая старасць.

|| наз. адзінокасць, ✂.

адзіно́та, ✂, ж.

1. Адасобленасць у выніку страты родных, блізкіх і жаданне пабыць асобна ад іншых.

   • Жыць на адзіноце.

2. Бязлюднасць, сіратлівасць.

   • Адзінотай веяла з палёў.

3. Стан адзінокага чалавека; адзіноцтва.

   • Пачуццё адзіноты.

адзіно́цтва, ✂, н.

Тое, што адзінота.

• Застацца ў адзіноцтве.

адзіно́чка, ✂, м.; ✂, ж..

1. Чалавек, які жыве, працуе адзін, без удзелу, без дапамогі іншых.

   • Саматужнік-а.
   • Маці-а. (жанчына, якая самастойна выхоўвае пазашлюбнае дзіця).

2. ж. Камера на аднаго зняволенага.

   • Пасадзіць у адзіночку.

З. ж. Гоначная лодка з адным весляром.

• Байдарка-а.

адзіночналі́кавы, ✂.

• адзіночналікавы назоўнік — які ўжываецца толькі ў форме адзіночнага ліку, напр. хаўрус, туга, сорам, серабро.

адзіно́чны, ✂.

1. Які дзейнічае без дапамогі іншых або выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго, без удзелу, без дапамогі іншых.

   • А. палёт.

2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго, для знаходжання ў ізаляцыі ад іншых.

   • Адзіночная камера.

3. Асобны, адзінкавы, выпадковы.

   • А. выстрал.

○

• Адзіночны лік — граматычная катэгорыя, якая паказвае, што прадмет прадстаўлены ў колькасці, роўнай аднаму.

адзі́нства, ✂, н.

1. Агульнасць, поўнае падабенства.

   • А. думкі.
   • А. поглядаў.

2. Цэльнасць, згуртаванасць.

   • А. народа.

3. Непарыўнасць, узаемная сувязь.

   • А. тэорыі і практыкі.
   • А. формы і зместу.

адзі́ны, ✂.

1. Толькі адзін.

   • А. сын.
   • Адзіная радасць.

2. Цэлы, непадзельны, з’яднаны.

   • Адзінае цэлае.
   • А. парыў.
   • А. фронт.

3. Агульны для ўсіх, аднолькавы.

   • А. лёс.