Verbum

адбараба́ніць, ✂; зак.

1. Кончыць барабаніць.

2. Паспешліва, невыразна прачытаць, выступіць і пад. (разм.).

   • А. адказ.

3. Адслужыць, адпрацаваць доўгі час на якой-н. цяжкай або малацікавай службе, рабоце (разм.).

   • А. дзесяць гадоў на будаўніцтве.

адбарані́ць, ✂; зак.

Абараніць каго-н., засцерагчы ад чыіх-н. непрыхільных, варожых дзеянняў.

• А. ад хуліганаў.

|| незак. адбараняць, ✂.

|| звар. адбараніцца, ✂.

|| незак. адбараняцца, ✂.

адбе́гчы, ✂; зак.

Бягом аддаліцца ад каго-, чаго-н.

• А. ад лесу.
• Хваля адбегла ад берага (перан.).

|| незак. адбягаць, ✂.

адбе́гчыся, ✂; зак.

Тое, што і адбегчы.

• Хлопчык адбегся ад хаты.

|| незак. адбягацца, ✂.

адбіва́льнік, ✂, м. (спец.).

Прыстасаванне для адбівання светлавых, цеплавых і інш. прамянёў, хваль і пад.

адбіва́ць, ✂; незак.

1. гл. адбіць.

2. Мерна, рытмічна стукаць, удараць.

   • Салдаты адбіваюць крок.
   • А. паклоны (кланяцца).

адбі́так, ✂, м.

1. -тка. Адлюстраванне чаго-н. на гладкай паверхні.

   • А. твару ў люстэрку.

2. -тка. След, які застаўся на чым-н.

   • Адбіткі пальцаў на шкле.
   • Адбіткі птушыных лапак на вільготным пяску.

3. -тка. Тэкст, малюнкі і пад., адціснутыя паліграфічным спосабам.

   • А. тэксту на паперы.

4. -тку. Перадача ў вобразах і паняццях чаго-н.

   • А. жыцця ў рамане.

5. -тку. След, знак чаго-н.

   • А. журбы на тварах людзей.
   • Час кладзе на ўсё свой а.

адбі́цца, ✂; зак.

1. Тое, што і адламацца.

   • Ручка кубка адбілася.

2. Даць адпор, абараніцца.

   • А. ад ворага.

3. Адстаць ад тых, з кім быў разам (разм.).

   • А. ў дарозе ад кампаніі.

4. Парваць сувязь з кім-, чым-н., перастаць рабіць што-н., займацца чым-н. (разм.).

   • А. ад дому.
   • А. ад вучобы.
   • А. ад рук (перастаць слухацца, падпарадкоўвацца).

5. Сустрэўшы на шляху перашкоду, змяніць свой напрамак на другі, адваротны (пра гукі, прамяні і пад.).

   • Крык адбіўся рэхам у гарах.

6. Адлюстравацца на гладкай паверхні.

   • Дрэва адбілася ценем у вадзе.

7. перан. Адлюстравацца ў вобразах, паняццях.

   • У лірыцы адбілася жыццё людзей.

8. Атрымаць вонкавае праяўленне, выявіцца (пра пачуцці, стан і пад.).

   • Трывога адбілася на твары жанчыны.

9. Выклікаць сабой якое-н. пачуццё; адазвацца.

   • Родныя далягляды навек адаб’юцца ў душы.

10. на кім-чым. Зрабіць уздзеянне, уплыў на каго-, што-н.

    • Цяжкая праца адбілася на здароўі.

11. Пакінуць адбітак.

    • На пяску адбіліся сляды ног.

|| незак. адбівацца, ✂.

адбі́ць, ✂; зак.

1. Аддзяліць, адламаць ударам.

   • А. ручку кубка.
   • А. дошку.

2. Адкінуць сустрэчным ударам.

   • А. мяч рукою.
   • А. атаку.

3. перан. Адказваючы на абвінавачанні, прыдзіркі і пад., абвергнуць іх.

   • А. нападкі крытыканаў.

4. Вярнуць сабе сілаю, з боем.

   • А. горад.

5. Прыцягнуць, прывабіць да сябе, аддаліўшы ад другога (разм.).

   • А. чужога мужа.
   • А. пакупнікоў.

6. перан. Прымусіць баяцца што-н. рабіць; знішчаць, адабраць (памяць, жаданне і пад.) (разм.).

   • А. ахвоту спрачацца.
   • Гора адбіла памяць.

7. што. Адлюстраваць чый-н. вобраз (пра гладкую паверхню).

   • Люстра адбіла малады яшчэ твар жанчыны.

8. Адлюстраваць, паказаць у вобразах.

   • А. жыццё ў мастацтве.

9. Абазначыць ударамі, звонам і пад.

   • А. такт рукой.
   • Гадзіннік адбіў дванаццаць.
   • А. тэлеграму (паслаць; разм.).

10. Ударам пашкодзіць што-н., зрабіць балючым.

    • А. печань.
    • А. глузды.
    • А. далоні.

11. Навастрыць, выраўнаваць лязо касы і пад., б’ючы малатком.

    • А. касу.

12. Ударамі размякчыць.

    • А. мяса.

13. Памераўшы, выдзеліць участак чаго-н. і аддзяліць, перагарадзіўшы.

    • А. участак пашы.

|| незак. адбіваць, ✂.

|| наз. адбіванне, ✂ і адбіццё, ✂.

|| наз. адбіўка, ✂, адбой, ✂ і адбойка, ✂.

• Адбіўка касы.
• Адбой мяча рукой.
• Адбойка вугалю ў забоі.

адблі́скваць, ✂; незак. (разм.).

Даваць водбліск; адсвечваць.

• Маланкі адблісквалі далёкім святлом.