Verbum

адбі́ць, ✂; зак.

1. Аддзяліць, адламаць ударам.

   • А. ручку кубка.
   • А. дошку.

2. Адкінуць сустрэчным ударам.

   • А. мяч рукою.
   • А. атаку.

3. перан. Адказваючы на абвінавачанні, прыдзіркі і пад., абвергнуць іх.

   • А. нападкі крытыканаў.

4. Вярнуць сабе сілаю, з боем.

   • А. горад.

5. Прыцягнуць, прывабіць да сябе, аддаліўшы ад другога (разм.).

   • А. чужога мужа.
   • А. пакупнікоў.

6. перан. Прымусіць баяцца што-н. рабіць; знішчаць, адабраць (памяць, жаданне і пад.) (разм.).

   • А. ахвоту спрачацца.
   • Гора адбіла памяць.

7. што. Адлюстраваць чый-н. вобраз (пра гладкую паверхню).

   • Люстра адбіла малады яшчэ твар жанчыны.

8. Адлюстраваць, паказаць у вобразах.

   • А. жыццё ў мастацтве.

9. Абазначыць ударамі, звонам і пад.

   • А. такт рукой.
   • Гадзіннік адбіў дванаццаць.
   • А. тэлеграму (паслаць; разм.).

10. Ударам пашкодзіць што-н., зрабіць балючым.

    • А. печань.
    • А. глузды.
    • А. далоні.

11. Навастрыць, выраўнаваць лязо касы і пад., б’ючы малатком.

    • А. касу.

12. Ударамі размякчыць.

    • А. мяса.

13. Памераўшы, выдзеліць участак чаго-н. і аддзяліць, перагарадзіўшы.

    • А. участак пашы.

|| незак. адбіваць, ✂.

|| наз. адбіванне, ✂ і адбіццё, ✂.

|| наз. адбіўка, ✂, адбой, ✂ і адбойка, ✂.

• Адбіўка касы.
• Адбой мяча рукой.
• Адбойка вугалю ў забоі.