адбіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Аддзяліць, адламаць ударам.
- А. ручку кубка.
- А. дошку.
-
Адкінуць сустрэчным ударам.
- А. мяч рукою.
- А. атаку.
-
пераноснае значэнне: Адказваючы на абвінавачанні, прыдзіркі і пад., абвергнуць іх.
- А. нападкі крытыканаў.
-
Вярнуць сабе сілаю, з боем.
- А. горад.
-
Прыцягнуць, прывабіць да сябе, аддаліўшы ад другога (размоўнае).
- А. чужога мужа.
- А. пакупнікоў.
-
пераноснае значэнне: Прымусіць баяцца што-н. рабіць; знішчаць, адабраць (памяць, жаданне і пад.) (размоўнае).
- А. ахвоту спрачацца.
- Гора адбіла памяць.
-
што. Адлюстраваць чый-н. вобраз (пра гладкую паверхню).
- Люстра адбіла малады яшчэ твар жанчыны.
-
Адлюстраваць, паказаць у вобразах.
- А. жыццё ў мастацтве.
-
Абазначыць ударамі, звонам і пад.
- А. такт рукой.
- Гадзіннік адбіў дванаццаць.
- А. тэлеграму (паслаць; размоўнае).
-
Ударам пашкодзіць што-н., зрабіць балючым.
- А. печань.
- А. глузды.
- А. далоні.
-
Навастрыць, выраўнаваць лязо касы і пад., б’ючы малатком.
- А. касу.
-
Ударамі размякчыць.
- А. мяса.
-
Памераўшы, выдзеліць участак чаго-н. і аддзяліць, перагарадзіўшы.
- А. участак пашы.
|| незакончанае трыванне: адбіваць.
|| назоўнік: адбіванне і адбіццё.
|| назоўнік: адбіўка, адбой і адбойка.
- Адбіўка касы.
- Адбой мяча рукой.
- Адбойка вугалю ў забоі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)