Verbum

адбі́цца, ✂; зак.

1. Тое, што і адламацца.

   • Ручка кубка адбілася.

2. Даць адпор, абараніцца.

   • А. ад ворага.

3. Адстаць ад тых, з кім быў разам (разм.).

   • А. ў дарозе ад кампаніі.

4. Парваць сувязь з кім-, чым-н., перастаць рабіць што-н., займацца чым-н. (разм.).

   • А. ад дому.
   • А. ад вучобы.
   • А. ад рук (перастаць слухацца, падпарадкоўвацца).

5. Сустрэўшы на шляху перашкоду, змяніць свой напрамак на другі, адваротны (пра гукі, прамяні і пад.).

   • Крык адбіўся рэхам у гарах.

6. Адлюстравацца на гладкай паверхні.

   • Дрэва адбілася ценем у вадзе.

7. перан. Адлюстравацца ў вобразах, паняццях.

   • У лірыцы адбілася жыццё людзей.

8. Атрымаць вонкавае праяўленне, выявіцца (пра пачуцці, стан і пад.).

   • Трывога адбілася на твары жанчыны.

9. Выклікаць сабой якое-н. пачуццё; адазвацца.

   • Родныя далягляды навек адаб’юцца ў душы.

10. на кім-чым. Зрабіць уздзеянне, уплыў на каго-, што-н.

    • Цяжкая праца адбілася на здароўі.

11. Пакінуць адбітак.

    • На пяску адбіліся сляды ног.

|| незак. адбівацца, ✂.