адбіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Тое, што і адламацца.

    • Ручка кубка адбілася.
  2. Даць адпор, абараніцца.

    • А. ад ворага.
  3. Адстаць ад тых, з кім быў разам (размоўнае).

    • А. ў дарозе ад кампаніі.
  4. Парваць сувязь з кім-, чым-н., перастаць рабіць што-н., займацца чым-н. (размоўнае).

    • А. ад дому.
    • А. ад вучобы.
    • А. ад рук (перастаць слухацца, падпарадкоўвацца).
  5. Сустрэўшы на шляху перашкоду, змяніць свой напрамак на другі, адваротны (пра гукі, прамяні і пад.).

    • Крык адбіўся рэхам у гарах.
  6. Адлюстравацца на гладкай паверхні.

    • Дрэва адбілася ценем у вадзе.
  7. пераноснае значэнне: Адлюстравацца ў вобразах, паняццях.

    • У лірыцы адбілася жыццё людзей.
  8. Атрымаць вонкавае праяўленне, выявіцца (пра пачуцці, стан і пад.).

    • Трывога адбілася на твары жанчыны.
  9. Выклікаць сабой якое-н. пачуццё; адазвацца.

    • Родныя далягляды навек адаб’юцца ў душы.
  10. на кім-чым. Зрабіць уздзеянне, уплыў на каго-, што-н.

    • Цяжкая праца адбілася на здароўі.
  11. Пакінуць адбітак.

    • На пяску адбіліся сляды ног.

|| незакончанае трыванне: адбівацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)