Verbum

аблі́ць, ✂; зак.

1. Намачыць, разліўшы што-н.

   • А. настольнік супам.

2. Абдаць, паліць чым-н. з усіх бакоў ці зверху.

   • А. варам сечку.

3. перан. Ахапіць, напоўніць (святлом, пахам і пад.).

   • Сонца абліло двор святлом.

◊

• Абліць граззю (памыямі) каго (разм. неадабр.) — незаслужана зняважыць, абняславіць.

|| незак. абліваць, ✂.

|| наз. абліванне, ✂.

|| звар. абліцца, ✂.

|| незак. аблівацца, ✂.

• А. слязамі (горка плакаць).
• Сэрца кроўю абліваецца (перан. пра вялікае гора, пачуццё спагады да каго-н.).

аблі́чча, ✂, н.

1. Знешні выгляд, сукупнасць адметных рыс каго-, чаго-н.

   • Знаёмае а.
   • Сціранне аблічча старой вёскі.

2. перан. Характар, духоўны склад.

   • Маральнае а. чалавека.
   • Нацыянальнае а. літаратуры.

аблічы́цца, ✂; зак.

Памыліцца пры падліку.

• А. на пяць тысяч рублёў.

|| незак. аблічвацца, ✂.

аблічы́ць, ✂; зак.

1. Недадаць, ашукаць пры падліку.

   • А. пакупніка.

2. Зрабіць падлік, падлічыць што-н. (разм.).

   • А. на ЭВМ.

|| незак. аблічваць, ✂.

|| наз. аблік, ✂ і аблічванне, ✂.

• Дапусціць аблік (аблічванне).
• Аблік (аблічванне) статкаў аленяў.

абло́га, ✂, ж.

1. Даўно не аранае поле, пакрытае травою, дзірваном.

   • Узараць аблогу.

2. Акружэнне войскамі ўмацаванага пункта з мэтай яго захопу.

   • Зняць аблогу.

3. Акружэнне лесу з мэтай правядзення аблавы на звера.

   • А. мядзведзя.

|| прым. аблогавы, ✂ і абложны, ✂.

• Абложныя землі.

абло́жны, ✂.

1. гл. аблога (у 1 знач.).

2. Які пакрывае ўсё неба, зацяжны.

   • Абложная хмара.
   • А. дождж.

абло́м, ✂, м.

1. гл. абламаць, -цца.

2. Месца, дзе што-н. абламалася.

   • Па лініі аблому.

абло́мак, ✂, м.

1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.

   • А. граніту.
   • А. цаглянай сцяны.

2. перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.

   • Абломкі старога свету.

|| прым. абломачны, ✂.

• Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).

абло́маўшчына, ✂, ж.

Бязволле, лянота, бяздзейнасць як сацыяльная з’ява [ад імя І.Абломава, героя аднайменнага рамана рускага пісьменніка І.А.Ганчарова].

аблу́дны, ✂ (абл.).

1. Які апусціўся, збіўся з правільнай жыццёвай дарогі.

   • А. чалавек.

2. Ілжывы, няправільны, памылковы.

   • А. шлях.

|| наз. аблуднасць, ✂.