аблічы́ць, ✂; зак.

  1. Недадаць, ашукаць пры падліку.

    • А. пакупніка.

  2. Зрабіць падлік, падлічыць што-н. (разм.).

    • А. на ЭВМ.

|| незак. аблічваць, ✂.

|| наз. аблік, ✂ і аблічванне, ✂.

  • Дапусціць аблік (аблічванне).
  • Аблік (аблічванне) статкаў аленяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)