Verbum

аблі́ць, ​^✂; зак.

1. Намачыць, разліўшы што-н.

   • А. настольнік супам.

2. Абдаць, паліць чым-н. з усіх бакоў ці зверху.

   • А. варам сечку.

3. перан. Ахапіць, напоўніць (святлом, пахам і пад.).

   • Сонца абліло двор святлом.
   • Абліць граззю (памыямі) каго (разм. неадабр.) — незаслужана зняважыць, абняславіць.

|| незак. абліваць, ✂.

|| наз. абліванне, ✂.

|| звар. абліцца, ✂.

|| незак. аблівацца, ✂.

• А. слязамі (горка плакаць).
• Сэрца кроўю абліваецца (перан. пра вялікае гора, пачуццё спагады да каго-н.).