абло́мак, ✂, м.

  1. Абламаны, адбіты кавалак чаго-н.

    • А. граніту.
    • А. цаглянай сцяны.

  2. перан. Тое, што засталося з ранейшых часоў, мінулага перыяду.

    • Абломкі старога свету.

|| прым. абломачны, ✂.

  • Абломачныя горныя пароды (пароды, якія складаюцца з абломкаў больш старажытных горных парод).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)