Verbum

адды́хацца, ✂; зак.

Перавесці дух, пачаць зноў роўна дыхаць.

• А. пасля бегу.

|| незак. аддыхвацца, ✂.

адды́шка, ✂, ж. (разм.).

Кароткі перапынак для адпачынку.

• Бегчы без аддышкі.

ад’е́зд, ✂, м.

Адпраўленне ў дарогу.

• У дзень ад’езду.
• А. дэлегацыі.

ад’е́здзіцца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і ад’ездзіць (у 2 знач.).

• Мы ўжо ад’ездзіліся, няхай цяпер другія ездзяць.

ад’е́здзіць, ✂; зак. (разм.).

1. Праездзіць некаторы час.

   • Машына ад’ездзіла 20 гадоў.

2. Перастаць ездзіць куды-н.

   • Я сваё ад’ездзіў.

ад’е́сці, ✂; зак.

1. Адкусіць, адгрызці.

   • Кот ад’еў галаву рыбіны.

2. Скончыць есці (разм.).

   • У вас адпелі — у нас ад’елі (прымаўка).

|| незак. ад’ядаць, ✂.

ад’е́сціся, ✂; зак. (разм.).

1. Паправіцца, пасыцець ад добрай яды; адкарміцца.

   • Кабан ад’еўся.

2. Наесціся чаго-н. удосталь.

   • Ад’еліся за лета яблыкаў і груш.

|| незак. ад’ядацца, ✂.

ад’е́хацца, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і ад’ехаць (у 1 знач.).

|| незак. ад’язджацца, ✂.

ад’е́хаць, ✂; зак.

1. Паехаўшы, аддаліцца на нейкую адлегласць.

   • А. ад сяла кіламетраў пяць.

2. Паехаць куды-н., пакінуць дом (горад, вёску і пад.).

   • А. на поўнач.

3. Зрушыцца з месца, адсунуцца (разм.).

   • Засаўка ад’ехала.

|| незак. ад’язджаць, ✂.

аджартава́цца, ✂; зак.

Адказаць на што-н. сур’ёзнае жартам.

|| незак. аджартоўвацца, ✂.