Verbum

адхадзі́ць​², ✂; зак. (разм.).

1. Скончыць, перастаць хадзіць.

2. Прахадзіць, правесці ў хадзьбе пэўны час.

3. Стаміць, пашкодзіць што-н. хадзьбой.

   • А. ногі.

4. Адлупцаваць, набіць.

   • А. дзягай.

|| незак. адходжваць, ✂.

адхапі́ць, ✂; зак.

1. Паспешліва адняць.

   • А. руку ад агню.

2. З сілай адарваць, адрэзаць, адкусіць (разм.).

   • А. сякерай галіну.

3. Набыць, дастаць (пра што-н. добрае; разм.).

   • А. добры гарнітур.

4. Атрымаць, зарабіць (разм.).

   • А. вымову.
   • А. двойку.

|| незак. адхопліваць, ✂.

адха́ркацца, ✂; зак.

1. Харкаючы, ачысціць горла ад макроты, слізі.

2. Аддзяліцца пры харканні.

   • Уся макрота адхаркалася.

|| незак. адхарквацца, ✂.

адха́ркаць, ✂; зак.

Адхаркнуць у некалькі прыёмаў.

|| незак. адхаркваць, ✂.

|| наз. адхаркванне, ✂.

адха́рквальны, ✂.

Які выклікае адхаркванне, спрыяе адхаркванню.

• Адхарквальная мікстура.

адха́ркнуцца, ✂; зак.

1. Харкнуўшы, ачысціць горла ад макроты, слізі.

2. Аддзяліцца пры адхаркванні.

   • Макрота адхаркнулася.

|| незак. адхарквацца, ✂.

адха́ркнуць, ✂; зак.

Харкнуўшы, сплюнуць.

адха́яць, ✂; зак.

1. Вярнуць прытомнасць; адратаваць (разм.).

   • А. хворага.

2. Ачысціць, адмыць, агледзець.

|| незак. адхайваць, ✂.

|| наз. адхайванне, ✂.

адхваста́ць, ✂; зак. (разм.).

Адсцябаць чым-н. гібкім; адлупцаваць.

адхілі́цца, ✂; зак.

1. Падацца ўбок, адвярнуцца.

   • Адхілілася кабета і выцерла заплаканыя вочы.

2. Адысці ад прамога маршруту, збіцца.

   • А. ўбок і заблудзіцца.

3. Адгарнуцца, адсланіцца.

   • Заслона адхілілася.

4. перан. Перакінуць увагу на што-н. іншае.

   • Важна, каб не а. ад галоўнага.

|| незак. адхіляцца, ✂.

|| наз. адхіленне, ✂.

• А. ад нормы.