Verbum

адлучы́ць, ✂; зак.

Аддзяліць ад каго-, чаго-н., адасобіць.

• А. авечку ад чарады.
• А. ад царквы (прызнаць чужым царкве).
• Пясок адлучыў частку возера.

|| незак. адлучваць, ✂ і адлучаць, ✂.

|| наз. адлучэнне, ✂.

адлу́шчыцца, ✂; зак.

Лушчачыся, адваліцца, адпасці.

|| незак. адлушчвацца, ✂.

адлюстрава́нне, ✂, н.

1. гл. адлюстраваць.

2. Адбітак прадмета на гладкай люстраной паверхні.

   • А. дрэў у вадзе.

3. Адбітак у нашай свядомасці з’яў аб’ектыўнай рэальнасці.

   • Навуковая тэорыя адлюстравання.

4. Тое, што ўвасабляецца ў мастацкіх вобразах і малюнках.

   • А. жыцця ў мастацкім творы.

5. Тое, што з’яўляецца вонкавым выяўленнем чаго-н. і адбітак.

   • Убачыць а. радасці ў вачах.

адлюстрава́цца, ✂; зак.

1. Даць, атрымаць адлюстраванне на гладкай бліскучай паверхні.

   • Адлюстраваўся месяц у вадзе.

2. Адбіцца ў свядомасці чалавека ў форме вобразаў і паняццяў.

3. Увасобіцца ў мастацкіх вобразах, праявіцца.

   • Жыццё найлепш адлюстравалася ў кнізе паэта.

4. (1 і 2 не ўжыв.). Выявіцца, атрымаць знешняе праяўленне.

   • На твары адлюстраваўся страх.

|| незак. адлюстроўвацца, ✂.

адлюстрава́ць, ✂; зак.

1. што. Узнавіць, перадаць чый-н. вобраз на сваёй люстраной паверхні.

   • Возера адлюстравала кроны пышных дрэў.

2. Перадаць у вобразах або паняццях аб’ектыўную рэальнасць.

3. Ахарактарызаваць, перадаць сутнасць, змест, унутраныя асаблівасці чаго-н.

   • Чалавек стараўся падабраць такія словы, якія б дакладна адлюстравалі яго душэўны стан.

4. Увасобіць у мастацкіх вобразах, паказаць, намаляваць.

   • А. жыццё народа ў рамане.

|| незак. адлюстроўваць, ✂.

|| наз. адлюстраванне, ✂.

адляпі́цца, ✂; зак. (разм.).

• Тое, што і адклеіцца. Адляпілася марка.

|| незак. адлеплівацца і адляпляцца.

адляпі́ць, ✂; зак. (разм.).

Тое, што і адклеіць.

• А. наклейку.

|| незак. адлепліваць, ✂.

адлята́ць, ✂; зак.

1. Скончыць лятаць.

2. Прабыць у авіяцыі, у лётным саставе пэўны час.

   • Пятнаццаць гадоў адлятаў.

адляце́цца, ✂; зак. (разм.).

Летучы, перамясціцца, аддаліцца на пэўную адлегласць.

• Варона крыху адляцелася і села.

|| незак. адлятацца, ✂.

адляце́ць, ✂; зак.

1. Летучы, перамясціцца, аддаліцца ад каго-, чаго-н. на пэўную адлегласць.

   • А. на 10 кіламетраў.

2. Паляцець; пакінуць якое-н. месца, вылецеўшы.

   • Адляцелі буслы ў вырай.

3. перан. Адысці, мінуць, знікнуць (кніжн.).

   • Дні дзяцінства адляцелі.

4. Адскочыць убок ад моцнага ўдару, штуршка (разм.).

   • Мячык адляцеў ад сцяны.

5. Адарвацца, адпасці (пра што-н. прымацаванае; разм.).

   • Наклейка адляцела.

|| незак. адлятаць, ✂.