Verbum

адзічэ́лы, ✂.

1. Які стаў дзікім, здзічэў.

   • А. кот.
   • А. сад.

2. перан. Які выражае дзікасць.

   • А. выгляд.
   • А. позірк.

|| наз. адзічэласць, ✂.

адзна́ка, ✂, ж.

1. Знак, метка, след, якія паказваюць на што-н.

   • А. на карце.
   • А. ў дакументах.

2. Прыкмета, акалічнасць, па якіх можна вызначыць што-н.

   • Па ўсіх адзнаках ураджай будзе добры.

3. Рыса, якой асоба ці прадмет адрозніваюцца ад іншых асоб ці прадметаў.

   • Індывідуальная а. птушкі.

4. Абазначэнне ацэнкі ведаў і паводзін навучэнцаў.

   • Атрымаць выдатную адзнаку.

5. Ганаровы знак, ордэн, медаль і пад.

   • Дыплом з адзнакай.

адзна́чыць, ✂; зак.

1. Абазначыць якой-н. меткай.

   • А. адсутных у журнале.
   • А. камандзіроўку.

2. Звярнуць увагу, заўважыць, указаць на каго-, што-н.

   • А. добрую якасць працы.

3. Вылучыць сярод іншых за якія-н. заслугі, узнагародзіўшы чым-н.

   • А. майстроў.

4. Ушанаваць чым-н. якую-н. дату, падзею.

   • А. заканчэнне інстытута.

|| незак. адзначаць, ✂.

адзыўны́, ✂ (афіц.).

Які змяшчае ў сабе паведамленне аб адазванні.

• Адзыўная грамата.

адзява́цца, ✂; незак.

1. гл. адзець.

2. Насіць адзежу таго ці іншага фасону і пад.

   • А. па модзе.
   • А. проста.

адзява́ць, ✂; незак.

1. гл. адзець.

2. Забяспечваць адзежай таго ці іншага фасону і пад.

   • А. дзяцей з густам.