абарані́ць, -раню́, -ро́ніш, -ро́ніць; -ро́нены; зак.
1. каго-што. Адбіць напад ворага, не даць у крыўду каго-н.
А.
Радзіму.
А. дзяцей.
2. каго-што. Засцерагчы ад шкоднага дзеяння каго-, чаго-н.
А. сады ад вусеня.
3. што. Адстаяць чые-н. інтарэсы, правы, погляды; выступіць на судзе ў якасці абаронцы.
А. падсуднага.
А. прынцып дэмакратызму.
○
Абараніць дысертацыю (праект, дыплом) — публічна на пасяджэнні вучонага савета (дзяржаўнай камісіі) адстаяць навуковую вартасць дысертацыі (праекта, дыплома) з мэтай атрымання адпаведнай вучонай ступені або пацвярджэння кваліфікацыі.
|| незак. абараня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| звар. абарані́цца, -раню́ся, -ро́нішся, -ро́ніцца; незак. абараня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца (да 1 і 2 знач.).
|| наз. абаро́на, -ы, ж.
абараня́ць гл. абараніць.
абара́ць, -ару́, -арэ́ш, -арэ́; -аро́м, -араце́, -ару́ць; -ары́; -ара́ны; зак., што.
Узараць зямлю вакол чаго-н.
А. яблыню.
А. участак пашы.
|| незак. абво́рваць, -аю, -аеш, -ае.
абарача́льнасць, -і, ж.
1. гл. абарачальны.
2. Перамяшчэнне транспартных сродкаў туды і назад за пэўны прамежак часу (спец.).
А. вагонаў.
3. Праходжанне тавараў, грошай праз абарот (у 4 знач.).
А. капіталу.
абарача́льны, -ая, -ае (спец.).
Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан.
Абарачальныя рэакцыі.
|| наз. абарача́льнасць, -і, ж.
абарачэ́нне, -я, н.
Тое, што і абарот (у 1 і 4 знач.).
А.
Зямлі вакол Сонца.
Грашовае а.
Пусціць у а.
абарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Адарвацца, аддзяліцца ад чаго-н.
Трос абарваўся.
2. Не ўтрымаўшыся, зваліцца, упасці адкуль-н.
А. з рыштавання.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Нечакана спыніцца, перарвацца (пра якое-н. дзеянне, працэс).
Гутарка абарвалася.
Песня абарвалася.
4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Рэзка, без паступовага пераходу кончыцца.
За горадам шаша абарвалася.
5. Абнасіцца, знасіць да дзірак вопратку.
|| незак. абрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 1 знач.).
абарва́ць¹, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак.
1. што. Сарваць што-н.
А. яблык.
2. што. Абабраць, пазрываць плады, ягады і пад.
А. яблыню.
3. што. Вырваць што-н.
А. пялёсткі рамонка.
4. што. Адарваць што-н. ад чаго-н.; моцна нацягнуўшы, разарваць.
А. фіранку.
А. электраправодку.
5. перан., што. Раптоўна і рэзка спыніць якое-н. дзеянне.
А. песню.
6. перан., каго. Перапыніць, прымусіць змоўкнуць каго-н. (разм.).
А. субяседніка.
7. што. Пашкодзіць, пакусаць; разарваць, кусаючы (пра сабак; разм.).
Сабака абарваў штаны.
◊
Абарваць тэлефон (разм.) — часта, многа званіць па тэлефоне.
|| незак. абрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 4 знач.).
абарва́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ве́; -ва́ны; зак.
Нарваць вакол; апухнуць і нагнаіцца.
Палец абарваў.
|| незак. абрыва́ць, -а́е.