Verbum

ацале́лы, -ая, -ае (разм.).

Які аказаўся цэлы сярод разбуранага; які захаваўся, уцалелы.

ацале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Тое, што і ўцалець.

ацані́ць, ацаню́, ацэ́ніш, ацэ́ніць; ацэ́нены; зак.

1. каго-што. Вызначыць цану каго-, чаго-н.

А. каня.

А. хату.

2. што. Устанавіць узровень, ступень падрыхтаванасці.

А. веды школьнікаў.

3. перан., каго-што. Выказаць думку, меркаванне аб значэнні або каштоўнасці каго-, чаго-н.

Правільна а. учынак палявода.

|| незак. ацэ́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.; прым. ацэ́начны, -ая, -ае (паводле 1 знач.).

Ацэначная камісія.

ацверазе́лы, -ая, -ае.

Які стаў цвярозым, працверазіўся.

|| наз. ацверазе́ласць, -і, ж.

ацверазе́ць гл. цверазець.

ацверазі́цца, ацверажу́ся, ацвярэ́зішся, ацвярэ́зіцца; зак.

Стаць цвярозым пасля ап’янення.

|| незак. ацвеража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. ацверажэ́нне, -я, н.

ацверазі́ць, ацверажу́, ацвярэ́зіш, ацвярэ́зіць; ацвяро́жаны; зак., каго-што.

Прывесці ў цвярозы стан, зрабіць цвярозым.

А. п’янага.

А. летуценніка.

|| незак. ацвеража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ацверажэ́нне, -я, н.

ацвярдзе́ласць, -і, ж.

Ацвярдзелае месца.

ацвярдзе́лы, -ая, -ае.

Які стаў цвёрдым.

Ацвярдзелая смала.

ацвярдзе́нне, -я, н.

1. гл. ацвярдзець.

2. Тое, што і ацвярдзеласць.