Verbum

адве́дкі і во́дведкі, -дак.

1. Наведванне жанчыны, якая нарадзіла дзіця.

Прыйсці ў а. з пірагамі.

2. Тое, што і адведзіны.

ва, прыназ. з РВМ.

Ужыв. замест прыназ. «у» перад словамі, што пачынаюцца з «у» і ў спалучэнні «ва мне», напр.: ва ўніверсітэце, ва ўзросце, ва ўсіх.

ва́ба, -ы, ж.

Прывабліванне (птушак, звяроў) падробленым голасам (гукам).

ва́бік, -а, мн. -і, -аў, м.

Дудачка, свісток і інш. прылады паляўнічых, пры дапамозе якіх у час палявання падзываюць птушак або звяроў, падрабляючы іх голас.

ва́біць, -блю, -біш, -біць; незак., каго.

1. Захапляючы, зачароўваючы сваім выглядам, прыцягваць да сябе.

Поўдзень вабіць сваёй прыродай.

2. Падзываць птушак, звяроў, падрабляючы іх голас.

В. свістам птушак.

|| зак. пава́біць, -блю, -біш, -біць.

ва́бны, -ая, -ае.

Які вабіць, зачароўвае сваім выглядам; прывабны.

|| наз. ва́бнасць, -і, ж.

вавёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Звярок роду млекакормячых атрада грызуноў з пушыстым хвастом, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. вавёркавы, -ая, -ае.

Вавёркавае футра.

вавіло́нскі гл. стоўпатварэнне.

ва́га, -і, ДМ ва́зе, мн. -і, -аў, ж.

Тоўстая жэрдка або бервяно для падважвання цяжкіх прадметаў.

вага́, -і́, ДМ вазе́, мн. ва́гі і (з ліч. 2, 3, 4) вагі́, ва́гаў, ж.

1. толькі адз. Цяжар каго-, чаго-н., які вызначаецца ўзважваннем.

Вызначыць вагу тавару.

Вагой у дваццаць кілаграмаў.

Меры вагі.

Барэц цяжкай вагі.

2. толькі адз., перан. Уплыў, аўтарытэт, значэнне.

Мець вагу ў калектыве.

3. Прылада для ўзважвання чаго-н.

Аўтаматычныя вагі.

◊

На вагу золата — вельмі дорага.

|| прым. вагавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).

Вагавыя катэгорыі барцоў.

В. збор.