Verbum

аж.

1. часц. ўзмацн. Ужыв. для інтанацыйнага вылучэння слова ці словазлучэння, да якога адносіцца; падкрэслівае самую крайнюю мяжу выяўлення якой-н. уласцівасці.

Лес аж звінеў ад птушыных галасоў.

Сцежка вілася аж да самага возера.

Аж крыкнуў ад радасці.

2. часц. ўзмацн. Ужыв. для выражэння нечаканасці або раптоўнасці наступлення якіх-н. падзей.

Раніцай прачнуліся — аж няма ўжо яго.

3. злуч. Выражае выніковыя адносіны і ўзмацняе іх; ужыв. ў знач. «так», «што нават».

Машыны так гулі, аж вокны звінелі.

4. злуч. супраціўны. Злучае сказы з узаемна неадпаведным значэннем, якое ўскладняецца адценнем нечаканасці.

Хацеў ісці назад, аж пачуўся ціхі плач.

ажаго́вы гл. вожаг.

ажані́цца гл. жаніцца.

ажані́ць гл. жаніць.

ажарабі́цца гл. жарабіцца.

ажарэ́б, -у, м. (спец.).

1. Жарабенне; роды ў кабыл, асліц, вярблюдзіц.

2. Прыплод кабыл, асліц, вярблюдзіц.

ажно́, часц. і злуч. (разм.).

Тое, што і аж.

ажу́р¹, -у, м.

1. Скразное вязанне, пляценне.

Вязаць ажурам.

2. Лёгкая празрыстая тканіна.

Пакрывала з ажуру.

ажу́р², прысл.

У бухгалтэрыі: такое вядзенне справы, калі кожная аперацыя рэгіструецца неадкладна пасля яе выканання.

◊

(Усё) у ажуры (разм.) — усё ў парадку, усё як належыць.

ажу́рны, -ая, -ае.

Празрысты, тонкі, скразны, драбнасеткаваты, лёгкі.

Ажурная тканіна.

Ажурная вязь.

◊

Ажурная работа — пра вельмі тонкую, майстэрскую работу.

|| наз. ажу́рнасць, -і, ж.