ага́.
1. часц. Ужыв. пры выказванні згоды, сцвярджэння, пры ўспамінанні чаго-н., пры перамене тэмы гутаркі, для выказу у́шчування, папроку.
Чуеш? Ага, чую.
Усе прыехалі? Ага.
Ага, спазніўся?
2. выкл. Вокліч з пераможнай інтанацыяй; выказвае здагадку, радаснае здзіўленне; выражае насмешку, злараднасць, пагрозу і пад.
Ага!
Папаўся!
Ага!
Ты тут!
Ага, разумею.
А ён пераможа.
Ага!
агаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.
Зрабіць гэблем роўнай, гладкай паверхню чаго-н.
А. дошкі.
|| незак. агаблёўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. агаблёўванне, -я, н.
ага́ва, -ы, ж.
Шматгадовая травяністая трапічная расліна з шорсткім буйным лісцем, якая разводзіцца як дэкаратыўная і для здабывання валакна.
|| прым. ага́вавы, -ая, -ае.
Сямейства агававых (наз.).
агавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.
1. Зрабіць агаворку; загадзя папярэдзіць, растлумачыць.
Перш як чытаць даклад, трэба а.
2. Памылкова сказаць не тое, што трэба.
А. ад хвалявання.
|| незак. агаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
агавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., што.
Спецыяльна адзначыць, зрабіць агаворку.
А. сваю нязгоду.
|| незак. агаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.
агаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.
Згадзіцца без усякіх агаворак.
2. Памылкова ўжытае слова або выраз.
Выпадковая а.
|| прым. агаво́рачны, -ая, -ае.
агаласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́сіцца; зак.
Напоўніцца якімі-н. моцнымі гукамі (пра паветра, прастору).
Лес агаласіўся спевам птушак.
Вуліца агаласілася плачам.
|| незак. агало́швацца, -аецца і агалаша́цца, -а́ецца.
агаласі́ць, -лашу́, -ло́сіш, -ло́сіць; -ло́шаны; зак., што.
1. Напоўніць якімі-н. гукамі.
А. лес песнямі.
2. Урачыста абвясціць, абнародаваць.
А. тэкст прывітальнай тэлеграмы.
|| незак. агало́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.) і агалаша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. агалашэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).
агале́лы, -ая, -ае.
1. Голы, апусцелы.
Агалелае дрэва.
Агалелыя палі.
2. перан. Вельмі бедны, збяднелы, згалелы.
|| наз. агале́ласць, -і, ж.
агале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.
1. Агаліцца, страціць покрыва.
Агалелі дрэвы, палі.
2. перан. Збяднець, згалець.
За вайну агалела вёска.
|| наз. агале́нне, -я, н.