Verbum

агіба́ць гл. абагнуць.

агі́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Вельмі непрыемнае пачуццё, якое выклікаецца кім-, чым-н.

Яго твар выклікаў агіду.

2. Нягоднік, гадасць (лаянк.).

Глядзець непрыемна на агіду.

агі́длівы, -ая, -ае.

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н.

А. чалавек.

Агідлівае пачуццё.

|| наз. агі́длівасць, -і, ж.

агі́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (лаянк.).

Нягоднік, паганец, брыдота.

|| ж. агі́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

агі́дны, -ая, -ае.

Які выклікае агіду (у 1 знач.); вельмі дрэнны, брыдкі, гадкі.

А. пах.

А. ўчынак.

А. чалавек.

|| наз. агі́днасць, -і, ж.

Кожная а. павінна сваю прыстойнасць мець (прыказка).

агіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Ухіляцца ад чаго-н.; туляцца, гультаяваць.

Адзін працуе, а другі агінаецца.

агіна́ць гл. абагнуць.

агіт...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае знач. слова «агітацыйны», напр.: агіткалектыў, агітпункт.

агітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

1. за каго-што і без дап. Займацца агітацыяй (у 2 знач.).

А. за кандыдата ў дэпутаты.

2. каго (што). Пераконваць у чым-н., схіляць да чаго-н., угаворваць (разм.).

А. сябра ісці па ягады.

|| зак. сагітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 2 знач.).

|| наз. агіта́цыя, -і, ж.

агіта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая займаецца агітацыяй.

|| ж. агіта́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. агіта́тарскі, -ая, -ае.