Verbum

ацверазе́лы, -ая, -ае.

Які стаў цвярозым, працверазіўся.

|| наз. ацверазе́ласць, -і, ж.

ацверазе́ць гл. цверазець.

ацверазі́цца, ацверажу́ся, ацвярэ́зішся, ацвярэ́зіцца; зак.

Стаць цвярозым пасля ап’янення.

|| незак. ацвеража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. ацверажэ́нне, -я, н.

ацверазі́ць, ацверажу́, ацвярэ́зіш, ацвярэ́зіць; ацвяро́жаны; зак., каго-што.

Прывесці ў цвярозы стан, зрабіць цвярозым.

А. п’янага.

А. летуценніка.

|| незак. ацвеража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ацверажэ́нне, -я, н.

ацвярдзе́ласць, -і, ж.

Ацвярдзелае месца.

ацвярдзе́лы, -ая, -ае.

Які стаў цвёрдым.

Ацвярдзелая смала.

ацвярдзе́нне, -я, н.

1. гл. ацвярдзець.

2. Тое, што і ацвярдзеласць.

ацвярдзе́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; зак.

Стаць цвёрдым.

Глеба ацвярдзела.

|| незак. ацвердзява́ць, -а́е.

|| наз. ацвярдзе́нне, -я, н.