Verbum

абяга́ць гл. абегчы.

абядне́лы, -ая, -ае.

Тое, што і збяднелы.

|| наз. абядне́ласць, -і, ж.

абядне́ць гл. бяднець.

абядні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, абедніце́, -ня́ць; абе́днены; зак., каго-што.

1. Зрабіць бедным на што-н., у якіх-н. адносінах.

А. глебу.

2. Пазбавіць каго-, што-н. выразнасці, сілы, своеасаблівасці.

А. вобраз рамана.

|| незак. абядня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

абязбо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Зрабіць бязбольным, зняць боль.

А. зуб замарожваннем.

|| незак. абязбо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абязбо́льванне, -я, н.

абязве́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

Тое, што і знявечыцца.

|| незак. абязве́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

абязве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго.

Тое, што і знявечыць.

|| незак. абязве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

абязво́дзець, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ее; зак.

Стаць бязводным.

Пустыня абязводзела.

абязво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Зрабіць бязводным.

А. драўніну.

А. арганізм.

|| незак. абязво́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абязво́джванне, -я, н.

абязво́лець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць бязвольным; страціць здольнасць валодаць сабою.

Без працы чалавек абязволеў.