Verbum

адклёўваць гл. адкляваць.

адклі́каць, -клічу, -клічаш, -кліча; -кліч; -кліканы; зак., каго-што.

1. Паклікаўшы, прымусіць адысці куды-н.; адазваць.

А. знаёмага для размовы.

2. Вярнуць назад, прапанаваўшы спыніць выкананне ранейшых абавязкаў (афіц.).

А. пасла.

|| незак. адкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адкліка́нне, -я, н. (да 2 знач.).

адклі́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак.

1. Адказаць на воклік, зварот; адазвацца, адгукнуцца; прагучаць у адрас.

Дзе вы, адклікніцеся!

А. на пісьмо.

2. перан. Выявіць свае адносіны да чаго-н., выказаць спачуванне, гатоўнасць садзейнічаць чаму-н.

А. на просьбу.

3. Абудзіцца, выявіцца пад уплывам чаго-н. (пра ўспаміны, пачуцці).

Голас адклікнуўся ў сэрцы.

|| незак. адкліка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

адключы́цца, -ключу́ся, -клю́чышся, -клю́чыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць дзейнічаць у выніку раз’яднання з агульнай сістэмай.

Прыбор адключыўся аўтаматычна.

2. перан. Адарвацца ад каго-, чаго-н., пакінуць ранейшы занятак, супакоіцца.

А. ад бурнага жыцця.

|| незак. адключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

адключы́ць, -ключу́, -клю́чыш, -клю́чыць; -клю́чаны; зак., што.

Выключыць, спыніць дзеянне чаго-н., раз’яднаўшы з агульнай сістэмай.

А. тэлефон.

А. газ.

|| незак. адключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

адклява́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -клюе́; -клява́ны; зак., што.

Клюючы, аддзяліць, адарваць, ад’есці.

А. чарвяка.

|| незак. адклёўваць, -ае.

адкляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Адбіць што-н. прыкляпанае.

А. заклёпкі.

2. Навастрыць, накляпаць касу.

|| незак. адклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

адко́л гл. адкалоцца.

адко́лванне гл. адкалоцца, адкалоць.

адко́лвацца гл. адкалоцца.