адча́й, -ча́ю, м.
1. Стан крайняй безнадзейнасці, роспач.
Плакаць у адчаі.
2. Рашучасць, адвага, вялікая рызыка, безразважная храбрасць.
Усе дзівіліся адчаю і смеласці воінаў.
адча́йвацца гл. адчаяцца.
адча́йны, -ая, -ае.
1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.
А. крык.
Адчайнае становішча.
2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.
А. чалавек.
|| наз. адча́йнасць, -і, ж.
адчака́ніць гл. чаканіць.
адчака́ньваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.
Тое, што і чаканіць (у 2 знач.).
А. словы.
А. крокі.
адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. што. Адвязаць (прычал; спец.).
А. канат.
2. Адплысці ад берага.
Ад берага адчаліў паром.
3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.
Заўтра ж адчалю ў Мінск.
|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).
адчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Расчапіўшы, адцзяліцца ад чаго-н.
Адчапіўся вагон.
2. перан. Адысці, адстаць, адвязацца, перастаць дакучаць каму-н. (разм.).
Адчапіцеся вы ад дзіцяці!
3. перан. Пазбавіцца, вызваліцца ад каго-, чаго-н. дакучлівага, непрыемнага, ухіліцца ад выканання чаго-н. (разм.).
|| незак. адчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца і адчапля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
адчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.
Расчэпліваючы, аддзяліць.
А. вагон.
|| незак. адчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. адчэ́пліванне, -я, н., адчапле́нне, -я, н. і адчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.
адчапны́, -а́я, -о́е.
Такі, які можа быць адчэплены.
Адчапныя вагоны.
адчаранкава́ць гл. чаранкаваць.