Verbum

абмяле́лы, -ая, -ае.

Які абмялеў, зрабіўся мелкім.

Абмялелая затока.

абмяле́ць гл. мялець.

абмяня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак.

1. Зрабіць абмен, памяняцца кім-, чым-н.

А. кватэрамі.

2. Выпадкова памяняцца якімі-н. рэчамі.

А. шапкамі ў гардэробе.

3. перан. Адказаць на якое-н. дзеянне такім самым дзеяннем (адпаведна значэнню назоўніка); падзяліцца з кім-н. сваімі думкамі і выслухаць думкі, погляды субяседніка.

А. прамовамі.

А. вопытам.

|| незак. абме́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. абме́н, -у, м.

абмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -ме́нены; зак., каго-што.

1. Аддаць адно што-н. і атрымаць замест яго другое такой жа ці інш. вартасці.

А. кніжку ў бібліятэцы.

2. Памылкова ці наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй.

У гардэробе абмянялі паліто.

|| незак. абме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абме́н, -у, м.

|| прым. абме́нны, -ая, -ае.

абмяра́ць гл. абмераць.

абмярза́ць гл. абмерзнуць.

абмярко́ўванне гл. абмеркаваць.

абмярко́ўваць гл. абмеркаваць.

абмярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць, зрабіўся нежывым (пра клеткі, тканкі, часткі цела).

Абмярцвелыя ногі.

2. перан. Нерухомы, застылы.

А. ад страху твар.

|| наз. абмярцве́ласць, -і, ж.

абмярцве́ць гл. мярцвець.