Verbum

адра́іць, -ра́ю, -ра́іш, -ра́іць; -ра́ім, -ра́іце, -ра́яць; адра́й; зак., каму з інф.

Адгаварыць ад чаго-н., параіць, пераканаць не рабіць чаго-н.

Дзецям адраілі так позна ісці ў лес.

адраі́ць, -раю́, -раі́ш, -раі́ць; -раі́м, -раіце́, -рая́ць; -ро́ены; зак., каго-што (спец.).

Аддзяліць частку пчол для ўтварэння новага рою.

адрака́цца гл. адрачыся.

адрамантава́ць гл. рамантаваць.

адранцве́лы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў стане адранцвення, здранцвелы, знямелы.

Адранцвелыя ногі.

|| наз. адранцве́ласць, -і, ж.

адранцве́ць гл. дранцвець.

адрапартава́ць гл. рапартаваць.

а́драс, -а, мн. -ы́, -о́ў м.

1. Надпіс на паштовым адпраўленні, які называе атрымальніка і месца назначэння.

Дакладны а. на пасылцы.

Зваротны а. — гэта адрас адпраўшчыка.

2. Месцазнаходжанне, месцажыхарства, а таксама абазначэнне, назва месцазнаходжання, месцажыхарства.

Службовы а.

Пісаць на а.

3. Пісьмовае прывітанне ў гонар якой-н. урачыстай падзеі, юбілею.

Віншавальны а.

|| прым. а́драсны, -ая, -ае.

○

Адрасны стол — установа, якая рэгіструе асоб, што жывуць у пэўнай мясцовасці, і выдае даведкі пра іх месцажыхарства.

Адрасная кніга — кніга са спісам адрасоў асоб і ўстаноў.

адрасава́цца, -су́юся, -су́ешся, -су́ецца; -су́йся; зак. і незак., куды або да каго (уст.).

Звярнуцца (звяртацца) асабіста або пісьмова.

адрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што і каму.

1. Паслаць (пасылаць) на які-н. адрас.

А. ліст брату.

2. перан. Накіраваць (накіроўваць).

Заўвагі адрасаваны рэдактару.

|| прым. адрасава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).