Verbum

абу́так, ✂, м.

Прадмет адзення для ног; выраб са скуры ці іншых матэрыялаў, звычайна з цвёрдай падэшвай, які носяць на нагах.

• Зімовы а.
• Вытворчасць абутку.

|| прым. абутковы, ✂.

абу́тнік, ✂, м.

Працаўнік абутковай прамысловасці.

|| ж. абутніца, ✂.

|| прым. абутніцкі, ✂.

абу́х, ✂, м.

Тупая патоўшчаная частка вострай прылады (звычайна сякеры), процілеглая лязу.

• Удар абухом.
• Тупы як а. (пра някемлівага чалавека; разм.).
• Падвесці пад а. (загубіць; разм.).
• Як абухом па галаве (уразіць раптоўна непрыемнай весткай; разм.).

|| памянш. абушок, ✂.

|| прым. абуховы, ✂.

абу́цца, ✂; зак.

1. Надзець сабе на ногі абутак.

   • Бацька абуўся і пайшоў на вуліцу.

2. Купіць сабе абутак.

   • Трэба думаць, як на зіму а.

|| незак. абувацца, ✂.

абу́ць, ✂; зак.

1. Надзець на ногі сабе ці каму-н. абутак.

   • А. боты.

2. Забяспечыць каго-н. абуткам.

   • Трэба на зіму дзяцей а.
   • А. у лапці (абхітрыць, давесці да беднасці; разм.).
   • Гулі не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

|| незак. абуваць, ✂.

абуча́цца, ✂; незак.

Праходзіць ваенную падрыхтоўку.

|| зак. абучыцца, ✂.

|| наз. абучэнне, ✂.

абуча́ць, ✂; незак.

Праводзіць ваенную падрыхтоўку.

• А. навабранцаў.

|| зак. абучыць, ✂.

|| наз. абучэнне, ✂.

абушо́к, ✂, м.

1. гл. абух.

2. У мінулыя часы: ручны шахцёрскі інструмент для адколвання пласта горных парод.

абфутрава́ць, ✂; зак.

Абшыць-футравінай што-н. для ацяплення.

• А. дзверы.

|| незак. абфутроўваць, ✂.

абхадзі́ць, ✂; зак.

Ходзячы, пабываць усюды, абысці.

• Абхадзіў ён усе ваколіцы.