абу́ць, ✂; зак.

  1. Надзець на ногі сабе ці каму-н. абутак.

    • А. боты.

  2. Забяспечыць каго-н. абуткам.

    • Трэба на зіму дзяцей а.
    • А. у лапці (абхітрыць, давесці да беднасці; разм.).
    • Гулі не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

|| незак. абуваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)